اختلال اوتسیم

اختلال اوتسیم

فریده قلی نژاد (کارشناس ارشد روانشناسی)

اوتیسم یکی ازاختلال های نافذ مربوط به روشد است، که با اختلال دررشد مهارت های اجتماعی و تقابل ، مهارتهای ارتباطی ، نابهنجاریهای رشد زبان و مجموعه محدود ورفتارها وعلایق مشخص می شود ( اریک جی و بارک لی ،۱۳۸۳ )

نشانه های اوتیسم:

انزوای اجتماعی:

یک نابهنجاری رایج وقابل توجه درافراد اوتیسم ، نقض دررفتاراجتماعی است که این برخی ازاین کودکان ازهر تماس اجتماعی کناره گیری می کنند . وضعیتی است که درتنهایی (( افراد اوتیسم )) نامیده شده است . نگه داشتن و در آغوش گرفتن آنها را بخاطرحالت بدنی خاصی که به خود می گیرند، مشکل است (یا بدن را سفت وسخت کرده یا اینکه درهنگام بلند کردن آنها ، بدن را شل می کنند .) پس زدن تماس شخصی حتی درکودکان بزرگتر شدیدتراست.

با وجود حضور دیگران ممکن است طوری رفتار نمایند که بنظربرسد که واقعا" کسی وجود ندارد. به هرحال ، درجه انزوای اجتماعی تغییرمی کند. برخی از کودکان نوپا وابستگی به مادرنشان می دهند. آنها به مادرخود می چسبند و وقتی غریبه ها حظورپیدا
می کنند تلاش بیشتری برای نزدیک شدن به اومی کنند.

به علاوه، این به آن معنی نیست که حتی زمانی که انزوای اجتماعی شدید است ، کودک هیجانی نشان نمی دهد. کودکان اتستیک ممکن است خشم ، وحشت یا گریه تسلی ناپذیر را نشان ، اما اغلب درپاسخ به چیزهایی که قابل تشخیص نیست.

عقب ماندگی ذهنی:

بیشترکودکان اوتیسم عقب مانده ذهنی هستند . کودکان اوتیسم از کودکان عقب مانده ذهنی از نظرنوع ماهیت نقایص شناختی شان متفاوتند. کودکان اوتیسم در پاره ای ازموارد مانند آزمون توانایی حسی- حرکتی درمقایسه با آزمونهای درک اجتماعی و زبان) بهترعمل می کنند. درکودکان اوتیسم، عقب ماندگی ذهنی یک مشکل شناختی اولیه و نه صرفاً نتیجه ای از کناره گیری اجتماعی آنهاست. گاهی اوقات این کودکان علایمی ازهوش بالای متوسط را دریک حوزه مثل هنر و موسیقی نشان می دهند.

نقایص زبانی:

بیش ازنیمی ازکودکان اوتیسم کاملاً حرف نمی زنند.عده ای غان وغون و ناله
می کنند ، جیغ میزنند یا دارای پژواک گویی هستند. بدین معنی که آنها آنچه را که دیگران
می گویند ، تکرارمی کنند. برخی از کودکان اوتیسم بطوربی هدف پاره ای ازاشعار، آگهی های تبلیغاتی تلویزیون یا تکه هایی ازگفتاررا که دور می شنوند، تکرارمی کنند.

آنهایی که حرف می زنند تنها به شیوه ای محدود می توانند ارتباط برقرارکنند. آنها ضمایر را به شیوه ای بیگانه بکارمی برند. ضمیردوم شخص یا سوم شخص را دراشاره به خودشان بکارمی برند. با این حال، برخی نیزبطورافراطی بصورت تحت اللحفظی صحبت می کنند. در کل کودکان اوتیسم نمی توانند ارتباط متقابل موثری داشته باشند.

شدت مشکلات زبانی دراین کودکان، شاخص با ارزشی برای پیش آگاهی است. به احتمال زیاد کودکانی از درمان سود می برند که درزمینه زبان تاحدی درسن ۵ سالگی رشد کرده باشند.

رشد هوشی کودک شاخص با ارزش دیگری درمورد پیش آگاهی این کودکان است. کودکان اوتیسمی که عقب ماندگی ذهنی دارند (درحدود – کودکان اوتیسم) گرایش دارند که بطورقابل ملاحضه ای صحبت کردن را تا سن ۵ سالگی آغازکنند وهمچنان دربزرگ سالی سازگاربهتری داشته باشند.

رفتارکلیشه ای:

برخی ازکودکان مبتلابه اوتیسم تمایل دارند که تعداد محدودی از حرکات را بطوربی پایان، تشریفاتی و بدون هدفی مشخص تکرارکنند. اینگونه حرکات خود انگیخته (چرخیدن، بانوک پا راه رفتن، به هم دست زدن ها ، جنبیدن و سفت کردن بخشهایی ازبدن) می باشد.

 برخی ازاین کودکان ممکن است مقدار زیادی ازوقت خودرا صرف اشکال نامأنوس خود تحریکی کنند. بعضی ازاین حرکات تکراری، باعث صدمه جسمی می شوند.

کودکان اوتیسم بعنوان افرادی که موهای خود را می کنند، انگشت ها، مچ دست ودست های خود را گاز می گیرند و بطور پیش رونده ای نوک انگشت های خود را
می جوند، شناخته شده اند. اغلب زمانی که آنها اقدام به این کار می کنند، با وجود آسیب های جدی گریه نمی کنند. آنها تمایل دارند که علایق خود را به بخشی از اسباب بازی ها واشیای دیگر نه کل آنها متمرکزکنند. مثلاً بجای توجه به ماشین فقط به چرخ های آن توجه می کنند. آنها همچنین دربرابرتغییردرمحیط و کارهای روزمره ی خود مقاومت نشان می دهند. (کاکاوند۱۳۸۵)

نشانه های همراه:

غالباً مشکلات رفتاری متعددی مانند رفتارهای خودآسیب رسانی، اختلال های خواب، اختلال های تغذیه ای و نشانه های اضطراب دراشخاص مبتلا به اوتیسم ، وجود دارند.

رفتارهای خودآسیب رسانی:

رفتارهایی نظیرکوبیدن سربه زمین گازگرفتن انگشت یا دست، چسباندن سر و کشیدن مو در اشخاص مبتلا به اوتیسم مشاهده شده است.

 این افراد هنگامیکه ناکام می شوند، اغلب ازشیوه های کلامی برای انتقال احساسات شان استفاده نمی کنند. درنتیجه ممکن است برای ناکامی های خود دررفتارهای خود آسیب رسانی درگیر شوند. (اترو وهمکارانش ۱۹۷۶) گزارش دادند که رفتارهای خودآسیب رسانی درکودکان عقب مانده ذهنی اوتستیک بیشتر از کودکان غیر عقب مانده اوتستیک بروز می کند. بنابراین ، رفتارهای خودآسیب رسانی ممکن است نتیجه عقب ماندگی ذهنی باشد نه اوتیسم.

اختلالات خواب:

بی خوابی دراشخاص مبتلابه اوتیسم نسبت به سایراعضای خانواده بیشتراست و والدین اغلب گزارش می دهند که این کودکان بطورمکرر درطول شب بیدار می شوند.

اختلاهای تغذیه ای:

اختلال های تغذیه ای غالباً بوسیله والدین گزارش می شود. با این حال پژوهش کمی دراین حیطه انجام شده است. اختلال های تغذیه ای با رحجان های غذایی غیرعادی مشخص می شوند. اغلب اوقات رحجان های غذایی با ترکیب غذایی مشخص می گردد.

برای مثال پوول وهمکارانش (۱۹۹۲) مرد جوان مبتلا به اوتیسم را توصیف کردند که غذاهای شیرین را ترجیح می داد: او به هنگام ناهار تنها گیاهان شیرین و موز می خورد. بعلاوه برخی اشخاص مبتلا به اوتیسم درهنگام غذاخوردن تشریفات خاصی دارند. برای مثال: ما پسر۵ ساله ای را می شناسیم که تنها ساندویچ های کره ومربا را می خورد آن هم در شرایطی که کره ومربای خاصی مورد استفاده قرارگرفته باشد. بعلاوه ، او اصراردارد که قطعات کره بشکل مثلث بریده شود وپوست آنها کنده شود.

 

ترس های نابهنجار و پاسخ به محرکهای حسی:

اشخاص مبتلابه اوتیسم اغلب به اشیای معمولی پاسخ های ترسناکی می دهند، ازلحاظ بالینی ما کودکانی را مشاهده کرده ایم که از جاروبرقی ، پیامهای بازرگانی ویژه درتلویزیون ، آسانسور، قیر وآسفالت و لباس پوشیدن می ترسند.

این ترسها مشکلات متعددی درموقعیت های زندگی روزمره ایجاد می کنند. کودکی که از قیر و آسفالت می ترسد از قدم زدن در پارکها ، خیابانها وزمین های مدرسه امتناع می کند. اغلب، این ترسهای غیرعادی با پاسخ های حسی نابهنجارارتباط دارند.

کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب درپاسخ دادن به برخی صداها نظیرصدازدن اسم خودشان ناتوان هستند و دربرابربرخی صداهای دیگر مانند سوت خطر واکنش شدیدی نشان می دهند. عدم پاسخ دهی به برخی صداها باعث می شود که بسیاری ازوالدین کودکان مبتلابه اوتیسم اعتقاد پیدا کنند که کودکانشان دارای اخلاق های شنوایی هستند.

بطورمشابه اشخاص مبتلا به اوتیسم، اغلب نسبت به درد حساسیت دارند، اما ممکن است نسبت به لباس هایی که به بدنشان می چسبد حساسیت شدیدی نشان دهند. این اختلالها ناشی از ناتوانی درتغییراطلاعات حسی است وبصورت واکنش های خفیف وشدید درتمام دستگاه های حسی مشاهده می شود.

 

 

ملاکهای تشخیص Dsmiv برای اختلال اوتستیک:

الف- باید بیش از۶ مورد ازشماره های ۱ ،۲، ۳ بهمراه حداقل ۲مورد از شماره ۱ و یک مورد ازهریک ازشماره های ۲و۳ وجود داشته باشد.

۱- آسیب کیفی درتعامل اجتماعی، که حداقل با ۲ مورد ازموارد زیر ظاهرمی شود:

الف- نقص قابل ملاحظه در کاربردرفتارهای غیرکلامی متعدد نظیر نگاه های چشم به چشم ،حالات چهره ، وضعیت بدن و گرفتن ژست لازم برای تنظیم تعامل اجتماعی .

ب- ناتوانی در برقراری روابطه مناسب باهمسالان.

ج- فقدان تلاش درسهیم کردن دیگران با لذات ،علایق و پیشرفتهای خود مثلاً نشان ندادن ، نیاوردن یا اشاره نکردن به اشیای مورد علاقه.

د- فقدان تقابل اجتماعی یاهیجانی.

۲- آسیب کیفی درمهارتهای ارتباطی که حداقل بصورت یکی ازموارد ذیل ظاهرمی شود:

الف- تاخیریا فقدان کامل رشد زبان محاوره ای (یاعدم تلاش برای جبران این تاخیر ازطریق روشهای جانشینی ارتباطی نظیرحالات یا حرکات بدن.

ب- درافراد دارای گفتارکافی ، نقص بازی درتوانایی آغازکردن یا استمرار محاوره با دیگران دیده می شود.

ج- استفاده اززبان کلیشه ای وتکراری یا زبان خاص بخود.

د- فقدان تنوع دربازیهای تخیلی خود به خودی یا بازیهای تقلیدی متناسب باسطح رشد.

۳- الگوهای محدود ، تکراری و کلیش ای رفتار، علایق وفعالیتها که حداقل به یکی ازطریق زیرنمایان شود:

الف- اشتغال ذهنی فراوان با یک یا چند الگوی مورد علاقه که هم درشدت وهم در تمرکز بر روی آن نابهنجاری وجود دارد.

ب- چسبیدن غیرقابل انعطاف و آشکار به آداب و تشریفات غیر کارکردی خاص.

ج- رفتارهای حرکتی تکراری و کلیشه ای (کف زدن وحرکت دادن انگشتان یا حرکات پیچیده تمام بدن).

د- اشتغال ذهنی دائم به قسمتهای مختلف اشیا.

ب- کارکرد نابهنجاریا تاخیری درحداقل یکی ازحوزه های زیرکه تا قبل ازسن ۳سالگی شروع می شود.

(۱) تعامل اجتماعی (۲) زبان مورداستفاده درارتباطات اجتماعی و(۳) بازیهای تجسمی یا نمادی.

 

ج- آشفتگی های موجود، ناشی ازاختلال رت یا ازهم گسیختگی دوران کودکی نیست.

اختلالهای طیف اوتیسم کدامند؟

اوتیسم یکی ازپنج اختلال مرتبط رشدی یاعصب شناختی است که تحت عنوان کلی اختلالات نافذ رشد با بیماریهای طیف اوتیسم شناخته می شوند. این گروه ازاختلالها شامل موارد زیرهستند:

اوتیسم: فرم شدید بیماریهای طیف اوتیسم.

اختلال نافذ رشد که بگونه دیگر طبقه بندی نشده است: وقتی که کودک دارای نشانه هایی ازاوتیسم یا آسپرگراست، اما براساس سامانه طبقه بندی روانپزشکی تمامی معیارهای لازم برای تشخیص اوتیسم یا سایراختلالات طیف را ندارد.

سندروم آسپرگرشکل خفیف بیماریهای طیف اوتیسم:

سندروم رت: شکل نادراما شدید عصب شناختی که بیشتردخترها رامبتلا میکند.

اختلال فروپاشنده ی کودکی: بیماری رشدی نادراما شدیدی است که درسنین ۳تا۴ سالگی با اضمحلال اعمال عقلی، اجتماعی وزبانی مشخص می شود.

این بیماران تا مدتی رشد طبیعی دارند، اما بطورناگهانی مهارتهای اجتماعی، کنترل روده و مثانه، بازی کردن، توانایی درک بیان کلامی، مهارتهای حرکتی و مهارتهای ارتباطی غیرکلامی را ازدست می دهند. (کوئین،۱۳۸۸)

پیش آگاهی کودکان مبتلابه اوتیسم چگونه است؟

اوتیسم بیماری تمام عمراست. پیش بینی آینده کودک مبتلا به اوتیسم با توجه به مهارتهای اجتماعی، موفقیت تحصیلی وتوانایی های شغلی او رقم می خورد و حتی برای متخصصین سخت است که بدون معاینه های عصبی – شناختی دقیق و چند ماه یا چند سال تحت نظرگرفتن وی آینده ی بیماری اوراپیش بینی کنند .

پژوهشگران برای تعیین پیش آگهی اختلال درآینده به بررسی عواملی ازجمله هوش، توانایی کلامی واجتماعی شدن کودک درطول زمان می پردازد . بهره هوشی کودک مهمترین عامل درتعیین پیش آگهی این بیماری است بعلاوه شدت نعقص درتعامل اجتماعی و ارتباط مناسب اولیه با وخامت بیماری ارتباط دارد. دقیق ترین پیش آگهی درجه پیشرفت نشانه ها در یک سال اول پس از تشخیص گذاری است .

بیمارانی که درآنهاعلائم رفتاری خفیف و نشانه های اوتیسمی کمتری دیده می شود. به نحو قابل توجهی پیش آگهی بهتری دارند. نقایص عصبی بیماران اوتیسمی در گذر زمان نه بهبود می یابد و نه بدتر می شود.

 اما با درمان ، به نحوخصوص اگرتشخیص و درمان درسنین پائین آغازشده باشد، ناتوانی های کلامی و تعامل اجتماعی در بسیاری از کودکان ، مداخله های اولیه و زود هنگام مشتمل بر تصحیح رفتاری و گفتاردرمانی – عاقبت بهتری برای بیمارن به ارمغان
می آورد.

درحقیقت بعضی ازبیمارانی که به درستی درمان می شوند و از حمایت اجتماعی مناسب برخوردارهستند، زندگی طبیعی یا نزدیک به طبیعی خواهند داشت. انجمن اوتیسم آمریکا گزارش می کند که بسیاری از بیماران مبتلا به اوتیسم از زندگی خود لذت می برند و درفعالیتهای اجتماعی سهم دارند. با این حال متاسفانه اکثراین کودکان درطول زندگی نیازمند حمایت و نظارت هستند.

میزان حمایت ومراقبت لازم برای این بیماران به وسعت ناتوانی آنها بستگی دارد. تشنج (صرع) دریک سوم بیماران مبتلا به اوتیسم رخ می دهد. کودکانی که قبل از۳ سالگی با پسرفت مهارت های کلامی مواجه می شوند درمعرض بیشترین خطر تشنج یا فعالیتهای تشنجی مغزی هستند.

برخی بیماریهای عصبی روان پزشکی همراه با اوتیسم دیده می شوند. درسنین نوجوانی برخی مبتلایان ممکن است افسرده یا دچار مشکلات رفتاری شوند و الدین این کودکان باید مراقب باشند تا در صورت نیاز درمان های مناسب را شروع کنند. براساس نظرموسسه ملی سلامت (NIH) امید به زندگی در بیماران مبتلا به اوتیسم درحد طبیعی است. (به این معنا که اوتیسم سبب کاهش طول عمر نمی شود.) کوئین، ۱۳۸۸

بیماریهایی که نشانه های شبیه به اوتیسم دارند:

هنگامی که کودکی را نزد متخصص کودکان می برند ازاینکه کودک شان تاکنون حرف نزده شکایت می کنند، متخصص به چند اختلال ازجمله اوتیسم فکرمی کند. ازآنجایی که چندین اختلال دیگر ممکن است با اوتیسم اشتباه گرفته شوند لذا باید متخصص به آنها نیز توجه داشته باشد و لذا هراختلالی را که با تاخیر زبانی همراه است به ویژه بیماریهای قابل درمان را درنظربگیرد.

نقض شنوایی: هر کودکی را که تاخیر زبانی دارد باید از نظر شنوایی مورد ارزیابی قرارداد. در کودک ناشنوا ممکن است علائمی شبیه به نشانه های اوتیسم دیده شود. بطورمثال کودک ناشنوابی توجهی زیادی دارد، صداهای نا معمول از خود درمی آورد و روند اجتماعی شدن ضعیفی را طی می کند چرا که قادر به شنیدن اصوات و کلام اطراف خود نیست و ممکن است بدلیل عدم هماهنگ سازی چشم ها درجهت صدای گوینده تماس چشمی ضعیفی داشته باشد.

 ناتوانی در برقراری ارتباط ممکن است به قشقرق و سرصدای کودک بیانجامد. کودکان ناشنوایی که به سرعت درمان می شوند نقص زبانی کمتری دارند . لذا ، هر کودک با تاخیرکلامی را باید از نظرشنوایی مورد بررسی قرارداد .

 

 

عقب ماندگی ذهنی:

اختلال دیگری که ممکن است شبیه به اوتیسم به نظر برسد عقب ماندگی ذهنی است این بیماری ممکن است با تاخیرکلامی و اگرشدید باشد با رفتارهای تکراری وسایرمشخصه های اوتیسم همراه باشد. یک علت شایع عقب ماندگی ذهنی، دان است. این مشکل ممکن است یک نفرازهر۸۰۰ نوزاد متولد شده را درگیر کند.

موارد نادری ازهمزمانی اوتیسم وسندروم دان گزارش شده است. هرچند وجود اوتیسم درمبتلایان به سندروم دان نادر است اما درزمان معاینه باید به فکرآن بود. وقتی کودک مبتلا به داون دارای اختلال اوتیسم نیزباشد اثرات اختلال برکودک شدید خواهد بود و باید در این مورد توجه به اوتیسم را در اولویت قرارداد.

آفازی شبه تشنجی اکتسابی (سندروم لاندا – کلفنر):

فرم نادری ازتشنج کودکی است که با اختلال زبانی شدیدی همراه است.علت این سندروم مشخص نشده است. این بیماری درحدود ۳ سالگی و گاه کمی زودتر رخ می دهد.

 بیماران دچار تشنج می شوند و پسرفتهای اوتیسمی و از دست رفتن کلام درآنها دیده می شود. لذا توصیه می شود، پزشک آن گروه از مبتلایان به نشانه های اوتیسم را که توانایی زبانی خود را از دست داده اند و از نظر رفتاری پسرفت کرده اند مورد ارزیابی بانوار مغز۲۴ ساعته یا با محرومیت ازخواب قراردهد. این بیماری بخوبی به داروهای ضدتشنج پاسخ می دهد.

سندرومx شکننده:

یکی ازشایع ترین علل ژنتیکی ارثی عقب ماندگی ذهنی سندروم x شکننده است. نعقض عقلانی ممکن است از ناتوانی های یادگیری خفیف در حضور بهره هوشی طبیعی تااختلالات شدید شناختی وعقل متغیرباشد.

 از دیگر نشانه های این بیماری مشخصه های فیزیکی خاصی مانند صورت شکننده با فک برجسته و گوشهای بلند است. دراین اختلال اشکال های رفتاری در تاخیر در رشد و نمو کلامی دیده می شود که شبیه رفتارمبتلایان اوتیسم است. نامگذاری این اختلال بعلت وجود مکان شکننده ای درانتهای بازوی بلند کروزوم x بیمارن مبتلااست. محققین براین باورند که تمامی کودکان مبتلا به اوتیسم را باید ازنظر ابتلا به سندروم x شکننده مورد بررسی قرارداد.

*اسکیزوفرنی با شروع در کودکی، این بیماری نادرنیز می تواند نشانه های اوتیسم را تقلید کند. شیوع این اختلال یک مورد در ده هزارنفراست و در پسرها کمی بیشتر از دخترها دیده می شود. بطورمعمول این بیماری پس از۵ سالگی بروز می کند و بهره ی هوشی بیماران بالاتراز مبتلایان به اوتیسم است.

الگوی رفتاری این کودکان قبل از بروز کامل بیماری و تشخیص آن به شکل مشکلاتی در توجه و رفتار، کناره گیری از روابط اجتماعی و واکنش بیش از حد به اصوات و سر و صداهای محیطی است و بدلیل چنین نشانه هایی ممکن است با اوتیسم اشتباه گرفته شود. دربیشتراز۸۰ درصد بیماران توهم شنوایی و در۵۰ درصد اعتقادات هذیانی دیده
می شود.

توبروس اسکلروز:

شیوع توبروس و اسکلروز ممکن است در یک نفرازهرده هزارنوزاد دیده شود و با رشد غیرطبیعی بافتهای بدن و وجود تومورهای خوش خیم در مغز و دیگر ارکان ها ازجمله پوست، کلیه، چشم، قلب و ریه مشخص می شود. نشانه های این بیماری مشتمل است برحرکات کلیشه ای، فقدان کلام، بیان غیرطبیعی، انزوا واختلال دربرقراری تعامل با دیگران. امروزه معتقدند که حدود۶۰ درصد مبتلایان به توبروس اسکلروز به اوتیسم نیزمبتلا هستند یا نشانه های شبیه اوتیسم را دارند.

سندروم ویلیامز:

این بیماری ژنتیکی نادر که در(یک نفرازهر۲۰۰۰۰ نفردیده می شود) مشکلات طبی و رشدی به همراه دارد این سندروم برای نخستین بار در سال ۱۹۶۱ گزارش شد. این بیماری از لحظه تولد وجود دارد و دختر، پسر را به یک اندازه گرفتارمی کند. در بیشترموارد این بیماری با حذف کرومزوم های حاوی ژنهای تولید کننده ی پروتئین بنام الاسیتن ایجاد می شود.

دراین بیماری درجاتی از معلولیت عقلانی وتاخیر رشدی در شاخصه هایی چون راه رفتن، حرف زدن و ادرار و دفع کردن دیده می شود. کودکان مبتلا به ویلیامزبرخی نشانه های مختص به اوتیسم ازجمله بی توجهی به اطراف را نشان می دهند. این نوع حواس پرتی تا اواسط دوران کودکی رو به افزایش می رود اما پس ازآن و با افزایش سن بهترمی شود.

سایرنشانه های شبه اوتیسم در بیماری ویلیامز بصورت حساسیت زیاد شنوایی، نگرانی وسواس گونه ، درجا زدن (تکرارمداوم واغلب بی هدف یک کلام حرکت)، اشکال دربرقراری ارتباط با هم سن وسال ها و تکان دادن مکرربدن است. به رغم این شباهت ها به اوتیسم، سندروم ویلیامز را به دلیل مشخصه های زیرمی توان ازاوتیسم بازشناخت:

- بدلیل وجود شخصی دوستانه وبسیارصمیمی(نامتناسب بامیزان آشنایی باافراد)

- مهارت بیانی – زبانی قوی

- عدم ترس ازغریبه ها

- علاقه مندی بیشتربه برقراری ارتباط با بزرگسالان نسبت به هم سن وسال ها

سندروم کورنلیادلانژ:

کورنلیا دلانژمجموعه ای چند ازاشکال مادرزادی است این بیماری نادراست وجود۱نفرازهر۱۰۰۰۰تا۳۰۰۰۰نوزاد را دربرمی گیرد. این بیماری با مشخصه های زیرشناخته می شود:

- چهره ی مشخص ظاهری با اندازه ی سرکوچک، ابروهای بهم پیوسته، مژگانی بلند، بینی سربالا و کوچک و لب های نازک و متمایل به سمت پائین

- اختلال دررشد پیش و پس ازتولد (وزن کم درموقع تولد)

- اشکال درتغذیه

- تاخیر دررسیدن به شاخصه های رشدی به خصوص دردرک کلام و بیان آن

- مشکلات رفتاری ازجمله حساسیت زیاد به لمس، پرفعالیتی، دامنه ی توجهی پائین، رفتارهای تکراری ومقابله جویانه ورفتارهای خود آزارانه

- نقایص فیزیکی دردست ها وپاهای

ازآنجا که الگوهای رفتاری این بیماران شباهت های زیادی به نشانه های اوتیسم دارد، این رفتارهای شبه اوتیسم را جزئی از نشانه های همراه کورنلیا دلانژبر می شمارند.(کئین،۱۳۸۸)

 

منابع

اریک جیف، ماش؛ بارکلی، راسل ای.(۱۳۸۳).روانشناسی مرضی کودک (آسیب شناسی روانی کودک (قسمت اول)). ترجمه حسن توزنده جانی، جهانشیرتوکلی زاده ونسرین کمال پور- مشهد: انتشارات مرندیز.

-علیزضا کاکاوند(۱۳۸۵) روان شناسی مرضی کودک. تهران: انتشارات ویرایش.

- کمپیون کوئین.(۱۳۸۸) ۱۰۰ پرسش وپاسخ درباره ی بیماریهای اوتیسم. ترجمه مژگان خادمی، بابک جعفری وارسیا تقوا. تهران: انتشارات قطره ۱۰